Woensdag 1 november 1944

Langs de tuinmuur groeit de klimop. De bladeren glimmen van de herfstmist. Ieder blad is op zichzelf reeds mooi. Het donkergroen driedelige (soms vijfdelige) blad met de lichte nerven. De achterkant is mooi lichtgroen.

Hoger tegen de muur zijn de bloeitakken. De bladeren zijn puntig, enkelvoudig. Aan het einde van het takje bevinden zich de bloemknoppen en de bloempjes. De kelkblaadjes zijn teruggeslagen. Kroon ontbreekt, de vijf meeldraden steken naar voren. Beneden aan het klimopblad.

Klim op, bloei en groei. Jaren lang. Lees verder

Dinsdag 31 oktober 1944

Vandaag las ik heel toevallig in een niet-p.v.*-boek onze schakelspreuk. Ogenblikkelijk las ik natuurlijk het stukje dat erbij hoorde. Er stond:

Alle mensen op de aarde vormen samen één grote schakel van liefde, want dit wil God zo. Hij wil niet dat de mensen oorlog voeren tegen elkaar, doch van elkaar houden en elkaar zoveel mogelijk helpen, zodat ieders liefdesschakel zo glanzend mogelijk wordt.

Het is een mooie gedachte om zo bij elkaar te horen als schakels uit één keten. Het is alleen zo jammer dat de mensen zo weinig met deze gedachte vertrouwd zijn. Wij zijn dat gelukkig wel. Lees verder

Maandag 30 oktober 1944

Het is nacht. Plotseling word ik wakker. Alweer zo’n V1! Houden ze nooit op? Langzaam sterft het geluid weg. Dan plotseling dringt de schoonheid van de maannacht tot mij door.

Het is kort na middernacht. De volle maan staat hoog in het zuiden. De zilveren stralen weerkaatsen in de regenplas op een schuurtje. De blaadjes van de struiken en heesters tekenen zich scherp af. Het licht en de schaduw variëren sterk in de maannacht. De hemel wordt helder belicht. Slechts enkele heldere sterren zijn zwak te zien. Het is vredig en stil.

Goede Nacht
Maantje houdt bij ons de wacht Lees verder

Zaterdag 28 oktober 1944

De hele nacht heeft het gegoten. Als de morgen aanbreekt, is de lucht voor driekwart schoongeveegd. Aan de horizon stapelen zich enige cumuluswolkjes op. De opgaande zon belicht ze met een roze gloed.

In de middag drijven veel wilde cumuluswolken langs het blauw van de hemel. Prachtige dikke wolkenbalken met donkere vlekken. Hier en daar een regenwolkje ertussen.

Als de zon ondergaat, is weer het aspect veranderd. Dan tekenen zich lange windveren af, die uit één punt schijnen te komen. Rozegoud worden zij belicht door de zon. Eronder drijven snel enige regenwolkjes. Zij komen en gaan, die wolken. Vanwaar en waarheen? Lees verder

Zondag 29 oktober 1944

Het is een heerlijke zonnige middag. De zon straalt uit een blauwe hemel tussen de schapenwolkjes. Het kleine bloemstukje voor het raam ontvangt het volle licht.

Schaduwen en lichte zonneplakjes spelen op de roze-rode cyclaambloemen. De nerfjes tekenen zich fijn in de bloemblaadjes af.

De blaadjes van de varentjes (adiantum) ertussen zijn geheel doorschijnend. Aan de randen zelfs heel licht. Zij werpen hun schaduw op de aarde, waar veel dunne varensteeltjes en dikke cyclamenstengels omhoog gaan.

Voor al wat bloeit en groeit en leeft
Voor al wat geur en kleuren heeft Lees verder

Vrijdag 27 oktober 1944

In de wilde wingerd met zijn prachtige kleurschakeringen is het een drukte van belang. Vier, vijf spreeuwen hangen en fladderen tussen de bladeren en kwetteren flink. De dieren glanzen prachtig met hun bontgespikkelde verenkleed. De metaalglans en het groen liggen er nog fris over. Straks tegen het voorjaar zullen al die witte puntjes afgesleten zijn en dan heeft de spreeuw zijn bruiloftskostuum.

Maar nu is het nog een kleurenmengeling te midden van de rode gele wingerdbladeren. De gele snavels zijn geen ogenblik dicht. Het zijn net kwajongens die zich nergens om bekommeren, ook al staat de winter voor de deur… Lees verder

Donderdag 26 oktober 1944

Rondom de Engelse kerk is het deze middag een mengeling van herfstpracht.

De donkerbruine beuken vormen met hun zware kronen de achtergrond. Ertussen kleurt een groenbruine wintereik. Hiertegen steekt de goudgele linde met hier en daar wat bruin en lichtgroen prachtig af, terwijl ook de Spaanse oak [?] zijn geel en groen ten toon spreidt. Voor dit alles staan enige teergroene acacia’s. Het lijkt wel of ze in een lentewaas gestoken zijn. Tussen dit alles rijst het met leien bedekte kerktorentje op. Zoveel herfstpracht langs een drukke verkeersweg…

Voor Uw gaven deze dag
Dank ik U God met diep ontzag.


Lees verder

Woensdag 25 oktober 1944

De dag begint met een echte herfstmist, die slechts langzaam optrekt. Alles is koud en vochtig. De heesters en planten druipen van de mist. Zodra de zon doorbreekt, verdwijnt al die nattigheid spoedig.

De spinnenwebben spreiden nu als de bekende herfstdraden hun schoonheid ten toon. Ieder ragfijn draadje van het web is bekleed met glinsterende mistdroppeltjes. Zij worden tot zeer fijne gordijntjes in de donkere hulstbomen. De spinnen zelf hebben hun web verlaten. Zij wachten veilig onder de bladeren af totdat deze pracht verdwenen is.

Herfsttij, sier de bossen. Lees verder

Dinsdag 24 oktober 1944

Zo herfstig en triestig het gisteren was, zo zomers en zonnig is het vandaag. Een helder blauwe lucht met hier en daar een cumuluswolkje. In de verte is het nevelig. De morgenzon bestraalt de heesters en bomen in de tuinen.

De bontbladige liguster staat juist in het volle licht van de morgenzon. Het lichtgroen steekt scherp af tegen het donkergroen van dezelfde blaadjes. De dauwdroppels liggen als kristallen in de bladoksels te schitteren. De hele struik is in een groengele schittering gehuld.

De morgen breekt aan, in geschitter van dauw. Lees verder

Maandag 23 oktober 1944

Het is een triestige herfstdag. De lucht is grijs en zwaar. Ieder ogenblijk lijkt het te gaan regenen. De zon kan onmogelijk door de wolken heendringen. Geen vogel is te horen of te zien. Alleen wat kraaien vliegen heen en weer.

Plotseling is daar een meeuw. De eerste die ik in het land zie. Het is een kapmeeuw. Sierlijk zeilt hij. Even een slag met de vleugels en dan een hele tijd zeilen met de wind mee. Het wit van het lichaam en de slanke vleugels tekent zich mooi af tegen de zwarte vleugeltoppen en de grijze lucht. Ik kan me voorstellen dat een pv-groep* zich naar zo’n vogel noemt. Lees verder