In 1953 werd Leo secretaris van de Hiemwar van Fredeshiem*. Hij heeft deze taak eenentwintig jaar vervuld. Het wel en wee van Fredeshiem hoorde daardoor tot ons vaste werk. Elk jaar hadden we enige weken de leiding en dan de Hiemwarvergaderingen, die de echtgenotes zoveel mogelijk bijwoonden. Lees verder
Elk beroep heeft voor- en nadelen. Een voordeel was dat we steeds een ruim huis bewoonden, terwijl in 1950 en later veel jonge paren bij anderen moesten intrekken. Een nadeel was dat mijn man door de combinaties van verschillende gemeentes bijna elke middag en avond afwezig was. Het werk ging echter door. De telefoontjes kwamen bij mij binnen en vaak moest er direct een oplossing of antwoord gevonden worden. Elke dag is in een pastorie een ‘doperse dag’. Lees verder
In onze Meppeler jaren was de tijd van wederopbouw van Nederland voorbij en begon de welvaart voorzichtig veld te winnen. Allerlei nieuwe uitvindingen, artikelen en gemakken werden over ons uitgestort.
In 1953 kwam de groenteman nog met paard en kar langs de deur. Nadat zijn paard, geschrokken van een voorbij knallende motorfiets, op hol geslagen was, kwam hij per auto. Nu komt hij helemaal niet meer. Geen parkeerruimte. Lees verder
Wie nu, in 1989, op donderdag Meppel binnenkomt, wordt op alle invalswegen begroet door een grote houten middeleeuwse heraut, die den volke kond doet dat donderdag Meppeldag is. Van oudsher is donderdag de marktdag in Meppel en van alle kanten kwam men vroeger al naar de markt toe. Dat is nu nog zo. Midden in de stad vele straten met marktkraampjes, die de meest uiteenlopende waren aanbieden. Lees verder
In 1953 verruilden wij de zuidwestpunt van Friesland tegen de zuidwestpunt van Drenthe, het handelsstadje Meppel, waar de stroompjes, beken en kanalen van Midden-Drenthe samenkomen in het Meppelerdiep. Een laaggelegen gebied dus, dat vóór de kanalisering van genoemde watertjes regelmatig onderliep. Een land van laagveen en muggen. Lees verder