Als je in een van de laatste straten staat, heb je een prachtig gezicht op het dorp. Voorburg ligt voor me, het dorp waar ik ben opgegroeid. De plaats van mijn jeugd.
Op de voorgrond staan enige hoge Italiaanse populieren. Aan de zijkant liggen enige polders waarin de koeien rustig grazen. Over de weiden heen zie je de huizen: vooraan nieuwe met rode daken, meer naar achteren de oudere. Ertussen veel groen van het voorjaar.
Achter de huizen en ertussen rijst de torenspits van de oude dorpskerk op. Het haantje, de torenvensters en de wijzerplaat glanzen in de zon. Donker steken de galmgaten tussen de oude stenen af. Achter het geheel de bomen van de Vliet. Er toetert een boot… Lees verder