Even buiten de veste van de oude hanzestad Bolsward lag onze derde pastorie. De woning is gebouwd op het dijklichaam van de oude Middelzeedijk. In de tuin was dit te merken aan het grote aantal schelpresten en de zware knipkleigrond. De achtertuin was ongeveer zeven meter diep en liep schuin af naar de sloot, die het stadspark omgaf. Een tuin met een heel park daarachter erbij! Een hek van kippengaas langs de sloot zorgde voor de veiligheid van de kinderen. Lees verder
Ald faers erf, zo heet de toeristische route bij Bolsward. Het betekent: voorvaderlijk erf. Wij woonden een week in Bolsward en hadden door de dichte mist nog nooit de overkant van de straat gezien. Toen de mist optrok, werd het zeer helder en keken wij uit over het wijde landschap van de Friese Greidhoek. Met behulp van een verrekijker telde ik vijftien kerktorens! Lees verder
In 1953 werd Leo secretaris van de Hiemwar van Fredeshiem*. Hij heeft deze taak eenentwintig jaar vervuld. Het wel en wee van Fredeshiem hoorde daardoor tot ons vaste werk. Elk jaar hadden we enige weken de leiding en dan de Hiemwarvergaderingen, die de echtgenotes zoveel mogelijk bijwoonden. Lees verder
Elk beroep heeft voor- en nadelen. Een voordeel was dat we steeds een ruim huis bewoonden, terwijl in 1950 en later veel jonge paren bij anderen moesten intrekken. Een nadeel was dat mijn man door de combinaties van verschillende gemeentes bijna elke middag en avond afwezig was. Het werk ging echter door. De telefoontjes kwamen bij mij binnen en vaak moest er direct een oplossing of antwoord gevonden worden. Elke dag is in een pastorie een ‘doperse dag’. Lees verder
In onze Meppeler jaren was de tijd van wederopbouw van Nederland voorbij en begon de welvaart voorzichtig veld te winnen. Allerlei nieuwe uitvindingen, artikelen en gemakken werden over ons uitgestort.
In 1953 kwam de groenteman nog met paard en kar langs de deur. Nadat zijn paard, geschrokken van een voorbij knallende motorfiets, op hol geslagen was, kwam hij per auto. Nu komt hij helemaal niet meer. Geen parkeerruimte. Lees verder
Wie nu, in 1989, op donderdag Meppel binnenkomt, wordt op alle invalswegen begroet door een grote houten middeleeuwse heraut, die den volke kond doet dat donderdag Meppeldag is. Van oudsher is donderdag de marktdag in Meppel en van alle kanten kwam men vroeger al naar de markt toe. Dat is nu nog zo. Midden in de stad vele straten met marktkraampjes, die de meest uiteenlopende waren aanbieden. Lees verder
In 1953 verruilden wij de zuidwestpunt van Friesland tegen de zuidwestpunt van Drenthe, het handelsstadje Meppel, waar de stroompjes, beken en kanalen van Midden-Drenthe samenkomen in het Meppelerdiep. Een laaggelegen gebied dus, dat vóór de kanalisering van genoemde watertjes regelmatig onderliep. Een land van laagveen en muggen. Lees verder
In de maand waarin we trouwden, kwam zowel bij de baptisten als bij de gereformeerden een pas getrouwd predikantsechtpaar in hun pastorie wonen. Voor ons erg leuk: drie jonge stellen die goed met elkaar overweg konden.
In een jong gezin is de kans op gezinsuitbreiding groot. Na een paar maanden deelde de gereformeerde predikantsvrouw mee dat zij in verwachting was. Een golf van verwachten gleed door Staveren. De gereformeerde vrouwengroep begon mooie en nuttige babyspulletjes te maken. Lees verder
Toen wij ongeveer tweeëneenhalf jaar in Staveren woonden, kwamen er brieven van vacante gemeenten met het verzoek of Leo zich al voor hen beschikbaar wilde stellen. Aanvankelijk gingen wij er niet op in, maar toen onze baby zich aankondigde, vonden wij dat wij toch eens aan een grotere gemeente moesten gaan denken.
De beroepssituatie was meestal als volgt geregeld: een vacante gemeente zocht een drietal predikantkandidaten, die drie weken achtereenvolgend een beroepsbeurt vervulden. Lees verder
Verscheidene leden van de gemeente hadden een boerenbedrijf. Eén van de boerinnen nodigde mij uit haar boerderij te komen bekijken. Op een mooie septembermiddag fietste ik naar de boerderij, die over het spoor in de Noordermeer lag. Eerst ging ik over een asfaltweg en later over een smal paadje door het land. Ik moest twee hekken passeren, die gelukkig open stonden. Het paadje was goed berijdbaar en zo kwam ik na een prettig tochtje op de boerderij. Lees verder