De columns van mijn moeder
De ouderwetse domineesvrouw sterft uit. Niet langer neemt de echtgenote van de predikant automatisch de telefoon op in de pastorie, leidt ze de zondagschool en bezoekt ze de zieken en bejaarden. Omdat ze tegenwoordig steeds vaker zelf de predikant is. Of omdat ze haar eigen werkkring heeft, buiten de pastoriedeur.
Maar in 1950, op de dag dat ze trouwde met de doopsgezinde predikant Leo Laurense, werd Lidy van der Meulen opeens ‘mevrouw dominee’ – een verrassende baan die ze een kleine veertig jaar lang met veel eigen verve heeft vervuld. Aan het eind van haar loopbaan kon ze terugkijken op een manier van leven die op het punt stond te verdwijnen.
Dit was voor haar een reden om rond 1990 in het Algemeen Doopsgezind Weekblad in een serie zeer onderhoudende columns te verhalen over het leven in een pastorie in de tweede helft van de 20ste eeuw.
In meer dan vijftig ‘stukjes’ vertelt ze over haar vaak vermakelijke en ontroerende belevenissen in en rond de doopsgezinde pastorieën in Staveren, Meppel, Bolsward, Delft, Sappemeer en Zutphen. Ook haar warme herinneringen aan het broederschapshuis Fredeshiem bij Steenwijk komen aan bod.
De gebundelde Belevenissen van een predikantsvrouw beleefden tussen 1993 en 2009 vijf uitverkochte drukken. Ook stond in 2009 een aantal van haar columns op mijn blogpagina’s van Trouw. En nu kunt u op deze site opnieuw genieten van mijn moeders verhaaltjes, met daarbij alle tekeningen van haar vriendin Hank Brouwer-van der Berg.
Oorlogsdagboek 1944-1945
Ook kunt u hier het dagboekje volgen, dat Lidy (ze was toen 21) in de herfst van 1944 begon om in het nog altijd bezette Holland om de moed erin te houden. Ze zocht en vond toen vooral steun bij de schoonheid van de natuur.
Dochter Marijke Laurense