Naast de Groninger gemeenten was Leo ook verbonden aan de gevangenis te Winschoten. Met dit werk had hij grote moeite. Daarom werd naar vervangend werk gezocht binnen het werkgebied van de Groninger Doopsgezinde Sociëteit. Deze opzet slaagde niet, zodat wij naar een andere gemeente gingen uitkijken.
Sedert 1958 reed Leo per auto in zijn gecombineerde gemeenten rond. Begin 1978 kochten wij te Sappemeer een Fiat Seat, een demonstratieauto, die prima reed. Lees verder
![2804978733[1]](http://predikantsvrouw.marijkelaurense.nl/wp-content/uploads/2015/05/28049787331.jpg)
Achter de pastorie stond tot vijftig jaar geleden een kosterij met daarachter een paardenstalling. Beide zijn afgebroken en op de fundamenten van de stal verrees de moderne opvolger: een carport. De afmetingen waren echter op paarden berekend, zodat achter onze auto nog genoeg ruimte overbleef om oude kranten en vodden op te slaan. Die werden verzameld ten bate van het orgelfonds. Lees verder
Aan het einde van een breed pad rijst de doopsgezinde kerk in Sappemeer als een tempel op. Een bordes leidt naar de voordeur en de voorgevel wordt bekroond door een Griekse daklijst met daarboven een loos torentje. Een deel van de gevel gaat schuil achter een fraaie treurwilg. Kerk en wilg zijn waarschijnlijk even oud, uit 1847. Lees verder
In de 16e eeuw werd begonnen met de vervening van het Sappemeer. Drie eeuwen later was het veenmoeras herschapen in landbouwgrond. Eerst bracht het turf voort, daarna graan en aardappelen. De middeleeuwse witte wieven, dwaallichten en weerwolven waren verdwenen. Waarheen? Lees verder
In de 17e en 18e eeuw bouwden verveners hun mooie buitens, de zogenaamde veenborgen, langs het kanaal van Sappemeer. Er werden grote tuinen naar de eisen des tijd aangelegd en het geheel kreeg een trotse naam. Begin 19e eeuw zijn de meeste veenborgen gesloopt en de tuinen gekapt of verwaarloosd. Bij de woonuitbreidingen van de 20e eeuw kwamen sommige namen weer in omloop voor straat, gebouw of begraafplaats. Lees verder
Onze kleine zwarte kefhondje was een oud hondenbaasje geworden. Hij kwam nauwelijks de tuin meer uit. Meestal lag hij op zijn vaste plekje in de woonkamer of keuken en volgde mijn gangen.
In de tijd voor Pasen besloot ik met de oudste kinderen van de kinderdienst een paasmaaltijd te houden. Ik wilde via het joodse Pascha ons avondmaal duidelijk maken. Niet het Pascha navieren, maar laten zien wat er gegeten werd. Er was die zondag geen dienst, dus wij hadden extra tijd. Thuis had ik alles klaargemaakt en terwijl mijn assistenten de tafel klaarmaakten, haalde ik de eetwaren uit onze keuken. Lees verder
Op een avond gaat de telefoon. Zr. S.* wil morgen graag op de koffie komen. Zij heeft met ons beiden wat te bespreken. Het is dringend! Leo heeft een andere afspraak, maar kan die wat verschuiven. Zr. S. is een oudere weduwe en een zeer trouw gemeente- en zusterkringlid. Zij woont op een kleine bovenwoning en heeft een pensioen van de Spoorwegen. Wij vragen ons af wat er aan de hand is. Haar stem klonk opgewonden, maar niet treurig. Wij veronderstellen dat zr. S. gaat hertrouwen.
In Groningen wordt Gronings gesproken en dat was voor ons even wennen. Leo, die meer taalgevoel heeft dan ik, legde mij uit dat het verschil met het Nederlands vooral zat in de uitspraak van de lange klinkers. Dus ‘aa’ wordt ‘oa’ (maag – moag), ‘oe’ wordt ‘ou’ (goed – goud) en ‘ee’ wordt ‘eu’ (veel – feul). De z en v worden net als in het Fries de harde s en f. Lees verder
Vooral in een kleine plaats wordt een kerkelijke gemeente beoordeeld naar het uiterlijk van kerk en pastorie. In Sappemeer zijn de doopsgezinden van oorsprong een boerengemeente, aangevuld door een aantal burgers en zakenlieden.Voor onze komst had de pastorie bijna twee jaar leeggestaan en waren twee hevige stormen over het Groningse land getrokken. De tuin rond kerk en pastorie was deerlijk gehavend en de langdurige leegstand hadden het huis een onverzorgd uiterlijk gegeven. De doopsgezinden werden door hun plaatsgenoten al aangesproken over de aanblik van hun kerkterrein. Lees verder
De pastorie te Sappemeer voldoet in alle opzichten aan het romantische pastoriebeeld. Een groot, ouderwets huis, wat naar achteren gelegen aan de belangrijkste straat van het dorp. Naast het huis, nog verder van de weg af de kerk en die tezamen gevat in een tuin die bijna park mag heten. Lees verder