Slot: Dominee hèt een meid! Een interview

Interview uit 1992 door Ruth Winsemius Het verhalen vertellen zit tot haar eigen verbazing in haar bloed. Van haar losse, sterk relativerende vertelstijl konden de ADW-lezers vier jaar lang maandelijks genieten. Zr. Lidy Laurense-van der Meulen houdt er nu mee op. … Lees verder

34. Verhuizen doet pijn

Delft 1968-1974 Na vijf jaar liep Leo’s contract met de Zendingsraad af en moest er naar een nieuwe werkkring gezocht worden. Mijn man stelde zich weer beroepbaar. Samen met andere beroeps­groepen behoor­den wij tot diegenen die vaak een andere standplaats … Lees verder

31. Over grenzen heen…

Delft 1968-1974 Doordat mijn man secretaris van de Doopsgezinde Zendings­raad was, kwam de doopsgezinde wereld bij ons in huis. Veel post uit het buitenland. Bij elk telefoon­gesprek moest ik erop voorbereid zijn Duits, Frans of Engels te moeten aanhoren en … Lees verder

30. Verborgen schatten

Delft 1968-1974 De doopsgezinde gemeente Delft gedroeg zich als een schat die ver­borgen was in een akker. Men moest moeite doen om haar te vinden. Ze bezat geen kerk en geen vaste pasto­rie, dus had zij geen vast adres. Zon­der … Lees verder

28. De zegen van Eussie

Bolsward 1958-1968 Hij was een zeer nuttig man, de oude voddenman. Enige ma­len per week reed hij met zijn bakfiets door de stad en ver­gaarde alles, be­halve de schillen. Hij woonde in Makkum in een verzorgingshuis en luisterde naar de … Lees verder

Home

De columns van mijn moeder De ouderwetse domineesvrouw sterft uit. Niet langer neemt de echtgenote van de predikant automatisch de telefoon op in de pastorie, leidt ze de zondagschool en bezoekt ze de zieken en bejaarden. Omdat ze tegen­woordig steeds … Lees verder